Η γειτονιά του Saint-Germain-des-Prés πήρε το όνομά της από το αββαείο Saint-Germain-des-Prés (Sancti Germani de pratis). Πρόκειται για έναν μεσαιωνικό ναό, γοτθικού ρυθμού που πρωτοχτίστηκε το 558 ο οποίος δέχτηκε πολλές παρεμβάσεις και τροποποιήσεις για να πάρει την τελική του μορφή το 1696.
Η γειτονιά έγινε ευρύτερα γνωστή αμέσως μετά το τέλος του B’ παγκοσμίου πόλεμου. Θα λέγαμε ότι έγινε το κέντρο όλης της πόλης, αφού όλα τα βλέμματα ήταν διαρκώς στραμμένα εδώ κατά την διάρκεια της δεκαετίας 1945-1955.
Μετα το τέλος της ναζιστικής κατοχής οι κάτοικοι του Παρισιού έχουν διάθεση για ένα νέο ξεκίνημα, διψούν για νέες ιδέες. Ο Jean-Paul Sartre και η γυναίκα του Simone de Beauvoir είναι γεμάτοι νέες ιδέες. Κάθε νέο τους βιβλίο προκαλεί σάλο, γίνεται πρώτη είδηση στα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να λείπουν καθόλου οι έντονες κριτικές και πολεμικές εναντίων τους.
Και οι δυο τους, ήδη από τα χρόνια της κατοχής, συχνάζουν σχεδόν όλη μέρα στο Café de Flore (δεν έχουν γραφείο ούτε δικό τους σπίτι). Εκεί δουλεύουν.
Σύντομα γύρω τους σχηματίζεται ένας κύκλος πνευματικών ανθρώπων. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η γειτονιά μετατρέπεται σ’ένα πνευματικό και πολιτικό εργαστήρι, σ’ένα τόπο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ συγγραφέων, φιλοσόφων, καλλιτεχνών αλλά και ανήσυχων νέων. Κάτι αντίστοιχο με την Μοντμάρτη στο τέλος του 19ου αιώνα και με το Μονπαρνάς την περίοδο του μεσοπολέμου.
Όλα σχεδόν τα διάσημα ονόματα εκείνης της εποχής συχνάζουν στο Saint-Germain-des-Prés: Boris Vian, Jean Cocteau, Jacques Prévert, Albert Camus, Louis Aragon, André Breton, Marguerite Duras, Léo Ferré, Juliette Gréco, François Truffaut και πολλοί άλλοι κάνουν τακτική την παρουσία τους στην περιοχή.
Η βασική δραστηριότητα συγκεντρώνεται σε τρία καφέ, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν μέχρι σήμερα Café de Flore, Lipp και Les Deux Magots. Και ενίοτε συνεχίζεται και τη νύχτα στα clubs Tabou και Bar Vert (αυτά δυστυχώς δεν υπάρχουν πια).
Εκεί γεννιέται και μια νέα μουσική μόδα που θα επηρεάσει πάρα πολύ τη γαλλική μουσική κουλτούρα μέχρι τις μέρες μας. Είναι η μουσική jazz, προερχόμενη από τους μαύρους της Αμερικής. Οι Γάλλοι διανοούμενοι θα λατρέψουν την jazz.
Ο Miles Davis είχε επίσης μείνει για κάποιο διάστημα στο Saint-Germain-des-Prés.
Σχετικά

Οι κονταρομαχίες στη rue St Antoine και η place des Vosges 
H οδός Saint Antoine Μέχρι τον 17ο αιώνα όλοι οι δρόμοι στο Παρίσι είναι πολύ στενοί και δύσκολα χωράει να περάσει άμαξα. Οι ευγενείς συνήθως χρησιμοποιούν άλογο ή μουλάρι για τις ευγενείς μεταφορές τους . Μόνη εξαίρεση η οδός Saint-Antoine. Εκείνη την εποχή, είναι ο πιο φαρδύς δρόμος στο Παρίσι.…
σε "Ιστορικά"

Στοές του Παρισιού. Τα κρυμμένα μυστικά της πόλης! 
Οι παριζιάνικες στοές ξεκίνησαν να κατασκευάζονται στις αρχές του 19ου αιώνα, για λόγους εμπορίου και αναψυχής. Τότε, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως τα εσωτερικά περάσματα των κτηρίων αυτών θα συγκαταλέγονταν, χρόνια μετά, στα ομορφότερα και πιο σύγχρονα αξιοθέατα της πόλης.
σε "To do"

Hôtel de Massa
38 Rue du Faubourg Saint-Jacques, 14ο διαμέρισμα Στο νούμερο 38 της οδού rue du Faubourg-Saint-Jacques, όχι πολύ μακρυά από το κοιμητήριο του Μονπαρνάς, βρίσκεται ένα ιδιαίτερο κτίσμα. To Hôtel de Massa. Πρόκειται για ένα μεγαλόπρεπο παλιό αρχοντικό σπίτι, το οποίο ωστόσο με την πρώτη μάτια δεν φαντάζει ιδιαίτερα ξεχωριστό. Η…
σε "Παρίσι"
Απάντηση